De laatste campsite en op naar de ferry

Dit zijn schitterende dagen. Het is ‘s morgens misty en de zon doet zijn best om er doorheen te komen. Tegen 09:00uur dan is het zover. Mijn tent wordt door de zon gedroogd en dat wat er binnenin zit ook. Mijn slaapzak leg ik wel afzonderlijk en geopend te drogen. Even luchten.

Je staat verbaasd hoeveel vocht je lichaam ‘s avonds produceert. Ik zie het aan het voeteneind van de slaapzak. De bovenkant, nat. Ook de binnenkant van de tent, wat een condens. Dat wordt dus op de dag dat ik wegga, of wachten op de zon en een uur daarna weg, of nat inpakken en op de volgende camping droog zien te krijgen.

Ik schrijf dan aan een van de picknicktafels mijn verhaal, in de schaduw, heerlijk buiten. Ik geniet van dit rustmoment. Toch wel goed om een paar dagen helemaal niet zoveel te doen. Ik ga straks nog wel even het dorp in. Wat lichaamsbeweging is niet verkeerd, kan ik tevens wat boodschappen doen. Wat blijkt, in het dorp is een event. Daar is een roeiwedstrijd zie ik. Een enorme massa mensen, veel in bepaalde stijl geklede mensen (de roeiers met hun verschillende outfits). Leuk om mee te maken en te zien. De foto’s geven het weer.

Morgen wordt het op naar de laatste camping voordat ik Engeland verlaat.

De volgende morgen. Ik heb besloten te wachten op de zon, opdat hij mijn spullen heerlijk droog kan maken. Met de spulletjes droog op de motor gepakt kom ik, 60km verder richting Dover, aan op de Hamilton Farm. Mister Thomas heeft me weer herkent en geeft aan dat ik bij de hangar mijn tent op kan zetten. Daar staan op dit moment 2 vliegtuigen, die zet hij een halfuur na nu in de hangar. M.a.w. Doe intussen even wat anders. Mr.Thomas als eigenaar van dit terrein is altijd druk in de weer en ik heb de tijd. Ik ga wel even kijken, naar de vliegtuigen en naar de grasmat.

Word ik op die plek hartelijk begroet door een jonge Engelsman. Hij stelt zich voor met Brendan en vraag of ik piloot ben. Ja, dat wel. Maar dan van een motor en niet van een vliegtuig. Ik vertel hem dat ik uit Nederland kom en hij weet te vertellen dat hij nu net is teruggekomen uit Hengelo. Voor mij super, fantastisch herkenbaar, dus ik vertel hem dat ik uit Almelo kom. Almelo- Hengelo- Enschede noemde ik zo als rijtje. Hij knikte als bevestiging en noemde een Nederlands plaatsje Tjug. Dit wordt moeilijk, zo’n plaatsje ken ik niet. Het lijkt alsof het een eeuwigheid duurt voordat je een antwoord teruggeeft. Zo in gedachten ben je. Ik zei; Teuge. Ik had het goed. Hij had in Hengelo een party. Wat voor een persoon ben je in hemelsnaam om in een vliegtuig te stappen,  te vliegen van Ashford Engeland voor een party in Hengelo, naar Teuge Nederland. ik vond het zeer indrukwekkend.

Blijkt later in een heerlijk ontspannend gesprek met mr. Thomas en hij en ik en allemaal met een blikje cola van Brendan. Dat Brendan een professionele saxofonist en diskjockey is. “Brendan Mills” met zijn pipercup en zijn artiest zijn moest ik denken aan John Denver die het op dezelfde manier deed.

Ik heb voor morgen de ferry voor 14:00uur besproken. Niet te vroeg om te vertrekken, hopelijk niet al te laat aan de overkant. Want 14:00uur vertrek en 2uur vaart betekent 17:00uur in Duinkerken. Mijn gedachten gaan naar de camping in de Panne waar ik op de heenweg ook heb gestaan. Voor het geheel is het dan een uur rijden vanaf de camping naar de ferry en in Duinkerken een uur rijden naar de camping. Moet lukken!!

De volgende morgen, zoals de dag begint misty, ik kan nu niet wachten op de zon. Dat wordt dus nat inpakken en op de volgende bestemming drogen. De reis naar Dover gaat voorspoedig. Ik heb nu wel een piloten jacket bij me die moet worden ingevoerd naar Frankrijk-Nederland (EU). Ik heb geen zin om hier invoeraccijns voor te betalen en heb die jas zo ingepakt en gerold dat het lijkt alsof het een deken is wat in een plastic vuilniszak is verpakt en op de andere bagage is vastgebonden.

Bij de incheck is het super druk. De politie(douane) is druk in de weer met vrachtauto’s, bestelbussen, caravans, campers alles wordt geïnspecteerd . Auto’s moeten de kofferbak openen. De check is behoorlijk intens. Ik moet wat bedenken, in het geval dat mijn plastic vuilniszak moet worden geopend. Wat moet ik dan wel zeggen. Ik sta in de rij, de motor uitgezet want de file is behoorlijk en gaan we een paar meter vooruit dan step ik die paar meter. Ik heb de tijd om over het smoesje na te denken. Het wordt mijn 2e jas voor koude dagen. Iets beters kan ik niet verzinnen. Ik lieg niet dat vind ik op-zich ook wel belangrijk.

1e check word ik in het Frans begroet. Wat vreemd? Zie ik er dan Frans uit?. Na de Engelse check had ik die prachtige -aha Erlebnis-,  “ach ja, natuurlijk, Duinkerken ligt in Frankrijk”. Ik heb in al die tijd niet de gedachte gehad dat Duinkerken in Frankrijk ligt. Voor mij was het België. De Engelse check was voor mij gelukkig zo doorrijden. Gelukkig geen gedoe. Effe uitblazen, dat ook dit is gelukt.

Op de ferry nog wat foto’s gemaakt van de kust en de haven. En na mijn kleingeld aan een kop koffie te hebben besteed. Heb ik mijn plan voor Duinkerken ook veranderd. In de buurt van Duinkerken heb ik mijn dochter Lieneke gebeld. Gevraagd of ze thuis is en of ik langs kan komen.

Het was OK. Voor mij nu dus geen “de Panne” maar direct door naar Middelburg. Niet over Antwerpen, maar via Terneuzen.

Zo lieve mensen dit was mijn trip van een dikke 14 dagen Z-Engeland, hopelijk heb ik jullie mee kunnen nemen op mijn reis. Met veel gekke momenten, leuke situaties en ontmoetingen. Ik hoop dat ik met mijn schrijven jullie mee heb kunnen nemen in mijn beleven.

Veel van de opdrachten heb ik kunnen realiseren. Een paar medereizigers heb ik misschien moeten teleurstellen. Ik heb deze manier van een reis maken, met opdrachten en een reislogger, leren waarderen. Het is totaal anders, inspannend en verrassend. Voor een herhaling naar Z-Engeland zou ik het, met de ervaring van nu, anders voorbereiden. Voor een land als Duitsland is het op deze manier geen probleem.

Ik wil jullie bedanken voor jullie support, dat ik met jullie steun dit heb kunnen doen. steun ook in de reacties die ik van jullie onderweg heb gekregen.

Heel veel lieve groeten van mij,

Bert.